Toen ik nog maar net vertrokken was, werd de regen heviger, maar het was verre van een stortvloed. Ik was uiterst voorzichtig op mijn step. Ik paste mijn snelheid aan en hield rekening met de verminderde zichtbaarheid. Daarnaast probeerde ik geen water op de voetgangers te spatten. Het was niet de eerste keer dat ik de regen trotseerde met mijn step. Ik wist dat er wegenwerken plaatsvonden op mijn weg naar het werk. Er lagen namelijk al enkele weken metalen platen op het fietspad, die ik niet kon ontwijken, dus reed ik, zoals gewoonlijk, erover. Sinds de eerste dag dat die platen daar liggen, heb ik er een hekel aan.

En plots gebeurde het. Die befaamde ochtend slipte het wiel van mijn step op een van die metalen platen, zonder dat er sprake was van een plotselinge beweging. Het was gewoon erg nat. Binnen de seconde raakte mijn hoofd de grond. Gelukkig passeerden er op dat moment geen auto's. Mijn rugzak vloog ergens heen en ik probeerde weer recht te komen op het met metaal bedekte fietspad. Ik controleerde eerst mijn hoofd, om er zeker van te zijn dat het niet al te ernstig was. Buiten het feit dat ik me duizelig voelde, had ik geen grote verwondingen. Een paar schrammen op mijn helm, een kneuzing aan mijn knie, een beetje bloed hier en daar en wat materiële schade. Dat was de impact, maar het had erger kunnen aflopen.

Ik ben niet naar de spoedafdeling gegaan omdat ik het op dat moment niet nodig vond, maar in de loop van de dag begon mijn nek pijn te doen en wandelen werd onmogelijk door mijn knie. Een paar dagen en medische onderzoeken later bleek dat mijn knie er behoorlijk slecht aan toe was. De eerste twee weken na mijn ongeval waren krukken een vaste waarde in mijn leven.  Meer dan 6 maanden na het ongeluk kan ik nog steeds niet lopen, fietsen of een wandeling maken.

Als ik kniebeschermers had gedragen tijdens mijn val, zou dit waarschijnlijk een anekdote zijn geworden over hoe de regen sterker was dan mijn rijvaardigheid. In plaats daarvan heb ik maanden gesukkeld met mijn knie door mijn onvoorzichtigheid en overmoed. Vanaf nu zijn kniebeschermers een aanvulling op mijn stepuitrusting. Mijn helm, die half uit elkaar hing, ging in de vuilnisbak en werd vervangen door een nieuwe (let op: helmen die zijn beschadigd moeten altijd worden vervangen). Sindsdien heb ik niet meer in de regen gestept, maar als die dag ooit komt, zal ik ook pols- en elleboogbeschermers aanschaffen.

Dit ongeval heeft me doen inzien dat een helm dragen in het verkeer écht wel je leven kan redden. Wanneer je  de volgende keer vertrekt met je elektrische step moet je dus niet de vraag stellen of je gele jas wel bij je outfit past. Of erger nog, dat de helm mogelijks je kapsel in de war zal brengen. Dat is allemaal bijzaak. Je veilig verplaatsen met de juiste uitrusting is het enige dat telt.

De boodschap die ik wil meegeven veilige mobiliteit een goede voorbereiding vereist. Dat is zo bij elk nieuw vervoermiddel (e-step, elektrische fiets of wagen) dat je aanschaft. Hetzelfde geldt voor je werknemers. Je kan het je niet veroorloven om ze in gevaar te brengen. Welke manier van verplaatsing ze ook hanteren, zorg ervoor dat ze veilig en wel op kantoor aankomen.